► asidir intihar

Hayatta sıramı beklerken oyalanıyorum sanırım.. yaptğım hiçbirşey yok ele avuca gelir..bütün bildiğim bu derken bile,birşey bilmediğimi farkettim.. ve şu sıralar; ..'ölümü beklemiyormuyuz zaten ne bu yaşam çabası ' gibi düşünceler beynimi bulandırmakta.. Jean Paul Sartre'nin 'Bulantı' kitabını okurkenki halimdeyim kısacası..herşeye bir anlam verme(me) çabası vs.. herneyse ölümü beklemekten bahsediyorum.. bişeyler yaşıyoruz beklemekteyken..kimi çalışıyor, hayatı sadece çalşmak oluyor at gibi koşturuyor,kimi evleniyor çoluk çocuk sahibi oluyor,kimi başarıdan başarıya koşarken,kimi başarmak kelimesiyle henüz tanışık değil,kimi çocuk neden yaşadığını bile bilmiyor ,kendisini nelerin beklediğini.. yaşlısı,genci,fahişesi,sufisi,dahisi,salağı,yeni doğmuşu,peygamberi,atası,anası.. ve ölüm çağırıyor yavaş yavaş.. sıraya bile sokmadan.. tıpkı bilgisayarınızda müzik listenizi açıp karıştıra bastıgınızdaki şarkılar gibi.. acı bir şarkı bu.. ağıt gibi hatta daha çok..kendine çağıran bir ağıt.. çoluk çocuk sahibi bir babayken çağırıyor mesela .. 'zamanın geldi' diyor.. 'ama çocuklarım....' demesine izin bile vermiyor.. sıra bu diyor hayat.. ben demedimki sana evlen bide üstüne çocuk yap.. doğum gününde çağırıyor kimini ,dalga geçer gibi.. kimini en mutlu gününde,acımasızca.. kimi can vereyim derken canından oluyor,annelik gibi mesela.. herneyse, ben en çok intiharları seviyorum..ölümü bile şaşırtıyor çünkü çoğu.. 'zamanın gelmemiştiki senin'diyor ölüm sinirle ,soğuk bir yığına bakarak.. sınırların aşılması hoşuna gitmiyor tabi,benim hoşuma gidenin aksine.. dmlcmr