Hissedemiyorum.. sol bir sessizlik oldu..
Bütün varlığımı kapsayan ama hiçbirşeyim olmayan bir sensizlik oldu..
Saatler artık sayı doğrusu gibi rakamları gözüken uzun bir çizgiden,
yuvarlağa bürünmüş bir yalancıdan ibaret..
İsmi yazan sokak adları,sağ deyip sol gösteren çıkmazlar aslında..
Herkesin beni çağırıp,aslında beni hiç duymamalarından kaçış yok.
Varlığım bile yokluğumun gölgesinde..
Hep peşimde günahlar,heran kolluyor tek bir yanlışımı..
Madde madde yazılıyor belkide ..
Bir kere olsa bakabilseydim uzaktan kendime,
yolumu değiştirirdim biliyorum,
ya da herzamanki gibi acımazdım yoluma çıkana
en zayıf noktasından vurur,ezer geçerdim..
Şimdi yine,
3lükler atıyorum kendime son dakikalrda bile..
Duvarların üzerime geldiği falanda yok,
aksine ben gidiyorum..
Anlamlamsızlığın kıyısına vururken bile bu beden,
inanıyorum sana..
Atan kalbim kadar,durucağını bile bile..
Yolum sana doğru..
Geldiğim gibi geri dönmesinide biliyorum da,
sen al yinede dönerken beni,
Kimse vesile olmasın..
En kolay yolu seçmektir inanmamak..
Sana inanıyorum.
Kimseye bırakma ,
sen al beni..
dmlcmr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder