ne ağlamıştım o gün
pişmandım bir şeylerden doğru;
olmak istemediğim yerden kovulmuştum haklı olarak
kızmadım zaten
sadece küstüm kendime
doyamadım bi türlü ağlamaya
içimde kurutulmamış yer kalmasın istedim sanki
hüznümü astım bi ipe kurusun diye
beklerken suları damlıyordu yere
o misal
ağladım ben de durmadan
bıkmadan ağladım
gözyaşlarım yere çarptıkça içimde bi hafiflik hissediyordum
yerçekiminin aksine
şimdi dinlediğim şarkı
tekrar o günü getirdi aklıma
tabi hiçbir film fonsuz olmaz ya
o biçim bişeydi benim ki de
kurudu mu diye sorsan için?
evet diyemem
hayır,
daha doymadım acıya.
g.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder