uzun zamandır kimsesiz-hiçkimsesiz bir gün geçirmemiştim,
o gün bugünmüş işte
anladım ki yalnızlık parmak uçlarımdan başlamış saldırmaya
sonra kendi etrafımda bir tur attım aklımdan
dört yanım duvar,
etrafta saçmasapan dağılmış eşyalar,giysiler
ruhum gibi
sonra aldım dolaba tıktım hepsini,
düzenlemeden
sadece kapağını kapatarak dolabın
kurtuldum sandım.
üzerime yığılmayacak mıydı sanki
ilk açışta
ruhuma tıkılmış onlarca his de dolabım gibi
ve sanırım
o kapak hiç açılmayacak.
gncyzc
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder