önce bir kakül gibi önüme düşüyordu
acılarım,
sonra göğsüme sığmıyordu
ve iliklenmiyordu iki yakam birbirine..
yanında olduğum insanları,
daha bir yalnız kılıyordum benliğimle
biliyorum..
karamsarsın diyorlardı.
gülüyordum dişlerimi göstermeden,
göstermekten korktuğum tek şeymiş gibi
saklıyordum onlarıda.
ve her gülümsediğimde,
gözlerim ayaklarıma takılıyordu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder